An Sooye Sheydaei

باران زد ، بی‌وقفه ، به روی سقف تنهایی
چترم را ، وا کردم ، تو زیر باران می‌آیی
خیالت می‌برد هر شب مرا آنسوی شیدایی
نگاهت می‌کِشد قلب مرا در قاب تنهایی ، در قاب تنهایی
در رگهای تنم ،نبضت مانده هنوز ، بی‌تابم شب و روز ، آرامش من
می‌خواهی که مرا ، در آتش ببری ، بر من کن نظری ، ای خواهش من
خیالت می‌برد هر شب مرا آنسوی شیدایی
نگاهت میکشد قلب مرا در قاب تنهایی