Sokoot

شبی در کوچه باران رها کردی نگاهم را از آن شب کوه اندوهم که گم کردم پناهم را نگاه من خیابان در خیابان بی قرارت ماند زمان مات سکوتت روز و شب چشم انتظارت ماند سکوت مرا باور نکن ، صدایم بزن تا بشنوی که من کوه دردم بی تو مرا راهی غربت نکن ، بگو ای رفیق نیمه راه که کجا برگردم بی تو تو رفتی و تمام فصل های سال پاییز است تو رفتی و تمام خنده های من غم انگیز است از اینجا پرکشیدی و نشانت را نمیدانم زمین گیرم، مسیر آسمانت را نمیدانم سکوت مرا باور نکن ، صدایم بزن تا بشنوی که من کوه دردم بی تو مرا راهی غربت نکن ، بگو ای رفیق نیمه راه که کجا برگردم بی تو